สมุนไพรเผือก

เผือก

เผือก (Colocasia esculenta Schott)
บางถิ่นเรียก เผือก บอน (กลาง) กลาดีกุบุเฮง (มาเลย์-ยะลา) กลาดีไอย์ (มาเลย์-นราธิวาส) ทีพ้อ คีทีโบ คูชี้บ้อง คูไท ทีพอ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน) ตุน (เชียงใหม่) บอนจีน บอนจีนดำ (กลาง) บอนท่า บอนน้ำ (ใต้).

เป็นไม้ล้มลุก ลำต้นสั้น มีหัวใต้ดิน.ใบ รูปไข่แกมรูปหัวใจ สีเขียวเข้ม กว้าง 15-20 ซม. ยาว 15-40 ซม. ปลายใบแหลม และมักจะห้อยลง โคนใบเว้าลึกเป็นรูปสามเหลี่ยม ขอบใบเรียบ ก้านใบยาว 30-100 ซม. สีเขียว หรือ ม่วง ติดกับแผ่นใบแบบก้านร่ม ดอก จะเป็นช่อ มีก้านช่อ ก้านช่อสั้นกว่าก้านใบ ช่อดอกเป็นแท่ง สั้นกว่ากาบหุ้มดอกมาก ดอกผู้อยู่ตอนบน ดอกเมียอยู่ตอนล่าง ระหว่างกลางคั่นด้วยดอกไม่มีเพศ ปลายช่อดอกเรียวแหลม ความยาวไม่แน่นอน กาบหุ้มดอก สีเหลือง ตั้งตรง รูปยาวแคบ ยาว 15-45 ซม. ผล เป็นผลสด รูปขอบขนาน เมล็ดเล็ก มีจำนวนมาก.

นิเวศน์วิทยา : ชอบขึ้นในที่ชื้น นิยมปลูกเพื่อใช้หัวเป็นอาหาร.

สรรพคุณ : น้ำจากก้านใบ เป็นยาห้ามเลือด (ภายนอก) เป็นยากระตุ้น และเป็นยาทานวดทำให้เลือดมาเลี้ยงบริเวณนั้นมาก ทำให้บวมแดง น้ำจากลำต้นใต้ดิน (หัวเผือก) ใช้แก้พิษแมลงป่อง ใส่กับน้ำตาลแก้ไข้ ลำต้น ใช้พอกแผลรวมทั้งแผลที่เกิดจากงูกัดด้วย หัว ยาระบาย ขับปัสสาวะ ขับน้ำนม ห้ามเลือด ทั้งต้น ในบราซิลใช้ขับพยาธิ

 

รูปภาพจาก:blogspot.com,bloggang.com